Steeds meer grijze scheidingen
Het aantal ‘grijze’ echtscheidingen zit in de lift. In 2016 liepen in ons land 505 huwelijken op de klippen waarvan de partners allebei 65-plussers waren. Specialisten schrijven dat toe aan het ‘Gepensioneerde Mannen Syndroom’: mannen op rust die het leven van hun vrouw op hun kop zetten en haar tot wanhoop drijven.
Dat er op de leeftijd om uit elkaar te gaan echt geen limiet meer staat, bewijzen de cijfers van Statbel, gebaseerd op gegevens uit het Rijksregister. In 2016 – laatst bekende statistiek – dumpten 505 koppels waarvan beide partners 65-plussers waren hun ondertussen wat beduimelde trouwboekje in de papierversnipperaar. Onder hen 44 stellen waarvan beide partners ouder waren dan 75. Het totale aantal 65-plussers betrokken bij een scheiding bedroeg dat jaar 1.919. Het fenomeen is rechtstreeks gelinkt aan het feit dat de babyboomers 65 worden en in grote getale op pensioen gaan.
Eigen agenda
“Het pensioen zet een relatie inderdaad vaak onder druk”, zegt Eric De Corte, bemiddelaar en scheidingsconsulent bij Neo Bemiddeling. “Mannen die op pensioen gaan, hebben de neiging plots in te grijpen in het leven van hun vrouw. Bij de 65-plussers zijn er nog wel wat vrouwen die niet altijd buitenshuis gewerkt hebben. Zij waren jarenlang gewoon het huishouden op hun manier te beredderen. Plots zitten ze met een ‘indringer’ die dingen wil veranderen en naar zijn hand zetten. Mijnheer wil nu beslissen wanneer de aardappelen op het vuur moeten. Omdat hij zijn eigen agenda heeft. Dat werkt stress in de hand.”
Aan de andere kant vinden sommige vrouwen het wel fijn dat hun man plots wat helpt in het huishouden. Maar de propere was moet dan wel opgeplooid en gestapeld op de manier dat zij het wil. Evenzeer voer voor conflicten. En ook als de jongere vrouw nog actief is of langer actief was, speelt het ‘indringerseffect’. Terwijl haar man zijn job nog deed, was zij gewoon te gaan tennissen of af te spreken met vriendinnen wanneer zij dat wilde. Nu zit er plots één op de sofa die aandacht nodig heeft, graag “iets samen wil doen” en ingrijpt in haar agenda. Ook dat zorgt voor stress, depressies en slapeloosheid.
Eindelijk vrijheid
In de sociologie is het fenomeen beschreven als het ‘Gepensioneerde Mannen Syndroom’ (‘Retired Husband Syndrome’ of RHS). De Italiaanse economen Marco Bertoni en Georgio Brunello kieperden in 2014 massa’s data uit een jaarlijks bevolkingsonderzoek van de Japanse universiteit van Osaka in de rekenmachine en bewezen dat het ook effectief bestaat. Ze berekenden zelfs dat ieder jaar dat een man langer met pensioen is, de kans op RHS-symptomen bij de vrouw toeneemt met 5,8 tot 13,7 procent.
“Wanneer al die conflicten en conflictjes niet bespreekbaar zijn, worden ze inderdaad scherper en scherper”, zegt bemiddelaar en scheidingsconsulent Eric De Corte. “Een klassieke tegenstelling is de pas gepensioneerde man die zegt: ‘Eindelijk vrijheid. Nu gaan we reizen.’ Terwijl de vrouw al enkele jaren veel op de kleinkinderen past en dat nu in het gedrang ziet komen. Mensen blijven in zo’n situatie vaak in slogans hangen: reizen vs. kleinkinderen. Dat is dodelijk. Je moet samen soepel werk maken van het concreet invullen van wat je allebei écht wil.”
Eenzaam met twee
Want: scheiden doet lijden. Een huizenhoog cliché, maar voor wie op hoge leeftijd uit elkaar gaat, geldt het nog meer. “Bij een scheiding verlies je nogal wat. Materieel, maar ook emotioneel. Er is de ontgoocheling over de mislukking. En de gezamenlijke vriendenkring maakt doorgaans een keuze. Op latere leeftijd weegt dat allemaal nog zwaarder. De eenzaamheid loert om de hoek. Het ergst is dat bij oudere koppels die alleen mekaar nog hebben. Dikwijls zelfstandigen. Altijd hard gewerkt. Geen tijd voor vrienden. Plots het pensioen. Samen thuiszitten, lukt niet. Dan worden er knopen doorgehakt. De ‘eenzaamheid met twee’ wordt dan eenzaamheid alleen.”
Er zijn ook andere oplossingen. “Het oudste koppel dat ik ooit voor me kreeg, was een man van 84 en een vrouw van 79. Ze kwamen om te scheiden. Uiteindelijk hebben ze dat niet gedaan. Financieel was het onhaalbaar. Ze doen nu aan kosten-delend samenwonen. Met een hele reeks duidelijke afspraken die zwart-op-wit op papier staan, onder meer over het gemeenschappelijk en apart gebruik van bepaalde delen van hun huis.” In goede en kwade dagen. Tot de dood hen scheidt.
Bron: HLN.be
Lees ook: De grijze scheiding
Wilt u meer informatie? Maak dan gerust een afspraak of neem contact op via het invulformulier. Ik help u graag verder.
