Bij de deur afleveren graag
In vorige artikels Wisselhuis geeft wisselstress en Van papa naar mama en weer terug had ik het al over het wisselmoment dat voor kinderen (én hun ouders) een steeds weerkerend moment van spanning is. In onderstaande blog breekt Bjorn Verhelst een lans om daar toch even bij stil te staan. De feestdagen naderen en we zijn druk bezig met het bestellen en thuis laten afleveren van pakjes. Maar hoe zit het eigenlijk met het ‘afleveren’ van de kinderen? Zijn we net zo vriendelijk tegen onze ex-partner als tegen de pakjesbezorger? Of kunnen we daar beter ons best voor doen, als kerstcadeautje voor de kinderen?
Bij Mies las ik onderstaande blog vol tips van Bjorn Verhelst ( De Blauwe Beer: Coaching voor Ouder en Kind bij scheiding).
Sint, Kerst, Oud en Nieuw. Drukte, drukte. Dan maar pakketjes bestellen en thuis laten afleveren. Deel stress weg en altijd een glimlach naar die pakketbezorger. Want dankzij hem hoefde je niet door de regen, niet in die lange wachtrij aan de kassa, niet door die overvolle winkelstraat … Pakketjes bezorgen aan de deur, in ontvangst nemen en deur dicht. Doet dat jou ook aan iets anders denken?
Pakketje aan de deur, glimlach, tekenen en deur dicht
Iets aan de deur , glimlach, tekenen en deur dicht
Iemand aan de deur, boze blik en deur dicht
Jullie kind aan de deur, naar binnen werken, boze blik en deur dicht
Jullie kind, snel binnen, boze blik, scheldtirade en deur dicht
En wat neem je dan mee naar binnen. Je staat stijf van de stress. Het straalt van alle kanten van je af. Je neemt niet alleen een kind mee, maar vooral een lading aan negatieve emoties. Maar hoe belangrijk jij op dat moment ook bent, laten we even afzakken en kijken hoe jullie kind zich erbij voelt.
Die overgang, altijd al zo een “dingetje”, confrontatie, van het ene huis naar het andere huis, hopelijk van de ene thuis naar de andere thuis. Hoe goed ze zich ook mogen voelen op beide plekken, als dat tussenmoment stress veroorzaakt duurt het even voor dat huis een thuis wordt. Prikkelbaar, keuzestress – mag ik wel over papa bij mama praten of andersom, “uitvraagstress” – word ik gelijk aan de thee gezet met 100.000 vragen hoe de week was (lees: vooral wat ik allemaal exact gedaan heb, waar er kritiek op komt, was het daar leuker dan hier). Voel jij als ouder al de stress als je dit leest? Misschien wel mijn bedoeling als schrijver.
Och bij mij gaat dat anders, koffertje gaat mee naar school dus dat stressmoment is er niet, want wij als ouders hoeven elkaar niet te zien. Tja, helemaal gelijk. Het brengt JOU minder of geen stress, omdat je de confrontatie vermijdt. Maar jullie kind loopt in de ochtend wel met zijn hele hebben en houden de deur uit. Loopt een hele dag op school met een koffer. Blikken, vragen, opmerkingen, beschermen. Een hele dag van ongemak, afscheid in de ochtend, begroeting in de avond, een tussentijd vol vragen. De gedachtes en gevoelens – stress – gaan mee op school. Is dat een veilige plek om dat te doorstaan? Ze lopen de hele dag al in een stramien van moeten, en dan dat nog erbovenop. En ja, ook dat gebeurt er nog als ze de koffer-race al jaren gewend zijn…. Het went niet, het went niet als de ouders niet zorgen voor een warme overdracht.
Een warme overdracht ? Ja een overgangsmoment, noem het een ritueel, waar je niet als een pakketje afgeleverd wordt, maar waar de andere ouder (even) mee naar binnen mag, kop thee drinkt en zowel het welkom als het afscheid in een thuis gebeurt. Van de ene veilige haven naar de andere. Merken dat ze je beide liefhebben, je er mag zijn, je gewenst bent! Zorgen deze zinnen bij jou als ouder niet voor een zekere rust? Beeld je dan in, welke rust dit een kind kan bieden.
Rust …. Tot het moment dat je je afvraagt: maar hoe doe ik dat? Dit lukt ons nooit! Ieder doet het op zijn eigen manier. Je kan niets van de ander verlangen, maar je kan er wel mee aan de slag voor jezelf en zelf een start maken. Als jij je anders opstelt, volgt de ander op korte of lange termijn en haal jij je kind uit het conflict.
EEN PRAKTISCHE TIP / OEFENING om alvast te starten!
- Denk terug aan de tijd dat jullie nog samen waren (liefst nog voor er kinderen waren).
- Schrijf die positieve dingen op (minimaal 3).
- Lees ze een uur voor de bel gaat en net voor de bel gaat (lees ze voor je de auto/fiets neemt en net voor je op die bel drukt).
- Kijk hoe jij je opstelt en hoe de ander hierop reageert.
Ben je er dan al ? NEE tuurlijk niet, maar iedere stap in de positieve richting telt.
Die warme overdracht, ja die is zo belangrijk. Als scheidingsbemiddelaar zet ik in mijn praktijk dan ook alles in om ouders zover te krijgen. In hun eigen belang, maar vooral in het belang van hun kinderen.
Bron: http://deblauwebeer.nl/
Wilt u meer informatie? Maak dan gerust een afspraak of neem contact op via het invulformulier. Ik help u graag verder.
