Vaderdag: tussen 2 vaderfiguren in
In De Standaard van 10-11/06 lezen we het verhaal van plusvader Michael en vader Tom. Beide vaders slagen erin om – met vallen en opstaan – hun emoties opzij te zetten en in het belang van de kinderen de verantwoordelijkheid van het vaderschap te delen.
‘Bedankt dat je mijn DNA niet hebt vernietigd’
Een scheiding betekent vaak ook een scheur in het vaderschap. Want plots kan er een ‘plusvader’ opduiken: een onbekende die evengoed iets over je kind te zeggen heeft. Michael (47) en vader Tom (41) delen zoon Dries (16).
Was respect een pingpongballetje, het was mooi spel op de terrastafel tussen Michael Theyskens (47) en Tom Klussendorf (41). Zelf vinden ze de verbale schouderklopjes heen en weer ondertussen evident. Maar het tegendeel ligt voor de buitenwereld ongetwijfeld meer in de lijn der verwachtingen.
Ruim dertien jaar geleden gingen Tom en Els uit elkaar. Samen hebben ze een zoon, Dries (16). Els werd een koppel met Michael, en samen hebben ze een dochter, Lou (11). Ook Tom heeft een nieuwe relatie, met Nathalie, en samen hebben ze twee dochters: Ella (7) en Louise (4). De spil waarrond het verleden zich verzamelt, is zoon Dries.
‘Toen ik Els ontmoette, heb ik meteen gevraagd om de band met haar ex-man Tom te herstellen’, zegt Michael. ‘Anders hadden Els en ik geen toekomst, vond ik. Dries was toen drie jaar, je wilt geen vijftien jaar in conflict een kind opvoeden.’
Michael: ‘Absoluut. Daarin schuilt een grote verantwoordelijkheid voor ons, volwassenen: hoe moeilijk het ook is, zet je emoties opzij en kijk naar het belang van de kinderen.’
Tom: ‘Ruzie maken is het makkelijkste wat er is. Er is ook altijd wel een stoker te vinden die nog wat olie op het vuur wil gieten. De vrede bewaren vraagt meer inspanning, maar geeft wel zielenrust.’
De vrede bewaren is één ding. Wederzijds respect gaat nog een flinke stap verder. Hoe ging dat?
Tom: ‘We hebben een gedeelde verantwoordelijkheid. Ik zie hoe goed Michael voor Dries is, hoe mijn zoon in dit gezin structuur en warmte vindt. Dan beslis je om het verleden het verleden te laten zijn en elkaar te respecteren. Els en ik erkennen allebei ons aandeel in de scheiding, en ook al lukte het niet als partners, we respecteren elkaar wel als ouders.’
Michael: ‘Je merkt ook dat iedereen bereid is om water bij de wijn te doen als de praktische puzzel wordt gelegd. Tom werkt in de horeca en een evenwichtig co-ouderschap is daardoor niet mogelijk. Dries is vaker bij ons, dus gaat hij ook hier vlakbij naar school, ook al is dat voor Tom geen cadeau.’
Michael, door je relatie met Els ging het plots van vrijgezel naar ‘plusvader’. Hoe voelde dat temperatuurverschil aan?
Michael: ‘Ik heb het niet zo voor het woord “plusvader”. Dries noemt me gelukkig pappie. Maar zeker, het is slikken. Je hebt geen negen maanden tijd om te wennen aan je nieuwe rol. Het is ook een les in nederigheid: je hecht je, neemt je verantwoordelijkheid, leeft samen en voedt op. Maar genetisch komt Tom altijd op de eerste plaats. Dat moet je een plaats kunnen geven. En als je daarin slaagt, geeft net dát je de zelfverzekerdheid en de ruimte om autoriteit te hebben.’
Wanneer werd je vader? Toen Dries in je leven kwam, of toen je Lou kreeg?
Michael : ( beslist ) ‘Toen ik Dries ontmoette.’
Tom: ‘Ik vind dat echt knap. In de natuur verslindt het nieuwe mannetje al het DNA van de vorige partner. Nou, bedankt dat je dat niet deed.’ (glimlacht)
Zijn jullie dezelfde vader als jullie vaders?
Tom: ‘Mijn vader was best streng, maar ik zag wel vanwaar dat kwam: zijn vader was getraumatiseerd door de oorlog. Zelf heb ik een opvliegend kantje, maar ik probeer dat te corrigeren.’
Michael: ‘Het is ontzettend waardevol om te weten waar je vandaan komt. Om de lijnen te zien die zich in je persoonlijkheid en dus in je opvoeding doortrekken. Mijn ouders zijn tien jaar geleden kort na elkaar gestorven en sindsdien raad ik iedereen aan: koester je ouders. Want als je geen vader en moeder meer hebt, word je pas volwassen. Je hebt niemand meer om rekenschap aan af te leggen.’
Is dat een gemis of een bevrijding?
Michael: ‘Beide, afhankelijk van het moment.’
Tom: ‘De taxerende blik van een ouder kan inderdaad wegen.’
Michael: ‘Mailt je vader je nog altijd?’
Tom: ‘O ja. “Heb je dit en dat al in orde gemaakt?” Hij stoort zich aan mijn uitstelgedrag.’
Michael: ‘Koester het maar.’
Tom: ‘Je hebt gelijk. Op het moment zelf, zeker als jongere, sta je niet stil bij goede raad. Maar in de herinnering aan je ouders schuilt vaak veel advies. Hoe deed mijn vader dat? Dan doe je het zelf, en realiseer je je dat het aan jou is om iemands vader te zijn.’
Bron: DS 10-11/06/17
Wilt u meer informatie? Maak dan gerust een afspraak of neem contact op via het invulformulier. Ik help u graag verder.
