Kinderen & een nieuw samengesteld gezin
Tegengestelde belangen en (te) hoge verwachtingen leiden tot spanning en kunnen een nieuw samengesteld gezin duchtig onder druk zetten. Dat bleek nog eens uit de getuigenissen in het programma Hautekiet (Radio 1) van 06/02/18.
Ook in onderstaande column van radio 1 buigt relatietherapeute Rika Ponnet zich over de rijkdom en de valkuilen van het nieuw samengesteld gezin.
Toen hij uiting had gegeven aan zijn frustraties, hoe zwaar het plusouderschap hem wel viel in combinatie met de zorg voor hun twee eigen kinderen, had zij dat als een pijnlijke afwijzing gezien van haar oudste kinderen en dus ook van zichzelf als moeder.
Het onbegrip en de kwaadheid bleef lang nazinderen en omdat ze dit gezin zeker niet in gevaar wilden brengen, kwamen ze op gesprek. Hij vond de woorden pluspapa en bonusfamilie toch wat voorbijgaan aan een wat hoekige realiteit waarin conflicterende loyaliteiten behoorlijk veel roet in het dagelijks eten kwamen strooien.
Hun verhaal is exemplarisch voor veel nieuw samengestelde gezinnen, ondertussen ruim een kwart van alle gezinnen in Vlaanderen. De vaak tegenstrijdige belangen en verwachtingen die er leven, het gevoel dat winst en verlies voortdurend in de balans liggen, de dankbaarheid omwille van de rijkdom, de ondankbaarheid voor wat er moet opgebracht worden om die rijkdom waar te maken. Maar ook de stoorzenders die exen en ex-levens heten.
Ongeveer zestig procent van wie de sprong waagt, strandt onderweg, wat het hoogste cijfer onder de relatiebreuken is.
Het toont aan hoeveel draag- en veerkracht het vergt om verschillende gezinsculturen bij elkaar te brengen en te houden, met aandacht voor de belangen van alle partijen. De vaardigheden van ouders binnen een nieuw samengesteld gezin moeten die van de ouders in een kerngezin dan ook meer dan overstijgen.
De allergrootste valkuil blijkt telkens opnieuw het verwachtingspatroon te zijn. Dat lijkt al te vaak heel sterk op het gekoesterde ideaalbeeld van het intacte kerngezin met als metafoor voor dat ideaalbeeld een grote gezinstafel waaraan iedereen gelukkig zit te eten.
In de praktijk zit aan die tafel een heel wisselend gezelschap en schuiven er aan tafel ook altijd partijen mee aan, die niet echt gevraagd of zelfs gewenst zijn. Zo verwoordde de man het in mijn praktijk ook. Het gevoel dat er nooit rust is, maar een komen en gaan en het aan tafel dan ook te vaak gaat over conflicten met het halfzusje aan de andere kant, de plusmama daar en de papa, niet te vergeten.
Zijn gezin, dat was een tafel met vier stoelen, hij, zijn vrouw en hun twee kinderen en voor de stiefdochters werden er stoelen bijgezet of weggehaald. Voor haar was dat gezin een tafel met zes stoelen en miste ze twee stoelen telkens de dochters bij hun papa waren. Het was maar door te accepteren dat ze het altijd als anders zouden ervaren, dat ze ook in staat waren om verder te gaan.
Want naast timing (neem je tijd alvorens te gaan samenwonen) en een realistisch verwachtingspatroon, is belangrijk voor wie de stap zet naar een nieuw samengesteld gezin, het vermogen om met verschil om te gaan, het te verdragen en niet als een afwijzing te zien. En bovenal: te leren aanvaarden wat niet te veranderen is.
Echt luisteren naar elkaars noden en verzuchtingen is heel belangrijk. Als de communicatie moeizaam verloopt, kan de hulp van een familiaal bemiddelaar soelaas bieden. Alles open en transparant doorpraten en duidelijke afspraken maken, kan bijdragen tot het succes van een nieuw samengesteld gezin.
Meer hierover kunt u lezen in Overlevingskansen van een NSG en Handleiding voor een NSG.
Wilt u meer informatie? Maak dan gerust een afspraak of neem contact op via het invulformulier. Ik help u graag verder.
