Ik ben 40 en mijn ouders gaan scheiden
Het aantal grijze scheidingen neemt toe. Ook al ben je volwassen, het kan je behoorlijk onderuithalen als je ouders beslissen om uit elkaar te gaan, aldus Carine Stevens in Knack Weekend (11/04/18).
Scheiden na veertig jaar huwelijk
Wie aan echtscheiding denkt, denkt niet meteen aan senioren. Toch is het aantal scheidingen bij zestig- en zeventigplussers de afgelopen jaren toegenomen. Wat hen beweegt om die stap te zetten, leest u in Zestigplus en gelukkig(er) apart. Ouders wachten wel eens om een scheiding in gang te zetten tot hun kinderen uit huis zijn. Ze doen dat vaak met de beste bedoelingen. Ze willen wachten tot hun kinderen op eigen benen kunnen staan. Ze gaan ervan uit dat de klap dan minder hard aankomt…maar niets is minder waar. Het idee, mijn ouders gaan scheiden komt immers (bijna) altijd hard aan.
Ontworteld
Jonge kinderen kunnen bij een scheiding op begrip en steun van hun omgeving rekenen. Maar dat geldt helaas minder voor volwassen kinderen. Nochtans raakt die scheiding hen meestal dieper dan ze zelf ooit gedacht hadden. ‘ Ineens was ik iets wat ik nooit had verwacht te worden: een scheidingskind. En ook al was ik al lang het huis uit en had ik intussen mijn eigen gezin, mijn wereld daverde op zijn grondvesten en trilt nu, een jaar later, nog altijd na. Ik kan nog steeds huilen als ik eraan denk. Alsof ik geen vrouw van veertig ben, maar een kind van tien’, zo getuigt Karin. De buitenwereld vindt al gauw dat je overdrijft, je hebt immers je eigen gezin, je eigen leven en je bent oud genoeg om er wat rationeler mee om te gaan. Maar niets is minder waar. Hoe oud je ook bent, je komt in een rouwproces terecht. Je moet immers afscheid nemen van iets waarvan je dacht dat het er altijd zou zijn: je thuisbasis, je ankerpunt.
Verstoord beeld
Volwassen kinderen vragen zich bij zo een scheidingsaankondiging af hoe lang er al komedie wordt gespeeld en of dat warme nest één georkestreerde leugenshow was. ‘Bestond het gelukkige gezinnetje waarin ik was opgegroeid wel, of was het allemaal façade geweest’ vraagt Maya zich af. Ze voelt zich niet alleen bedrogen maar is ook heel erg boos op haar ouders. ‘Op hun leeftijd hoorden ze de bijrollen voor hun rekening te nemen, niet de hoofdrol. Die was voor mij: ik was zwanger’. Hoe moest dat trouwens met kraambezoek, doopfeest en later met verjaardagen en communies…
Praatpaal en vertrouweling
Volwassen scheidingskinderen worden maar al te vaak ingezet als praatpaal en vertrouweling. Ouders zoeken troost en steun bij hun kinderen. Ze vertellen hoe wanhopig ze zich voelen of hoe ze ontdekt hebben dat papa of mama vreemdgaat, inclusief alle details die een kind liever niet wil horen. Sommigen zien hun kind als een bemiddelaar die hen door de scheiding heen moet helpen. Emma vertelt: ‘Ze bleven ruziën, maar nu via mij. Ik heb uren zitten luisteren hoe ze de schuld van de scheiding in elkaars schoenen bleven schuiven, in de hoop me zo aan hun kant te krijgen.’
Conflictzone
Een breuk tussen ouders kan zwaar doorwegen voor jongvolwassenen (18-25 jaar). Zij zitten in een scharnierleeftijd: in theorie zijn ze volwassen maar in praktijk vaak nog afhankelijk van de zorg (onder meer financieel) van hun ouders. Het is voor hen minder evident om grenzen aan te geven en buiten de conflictzone te blijven. Dat ligt iets makkelijker als je wat ouder bent en niet meer afhankelijk bent van je ouders. Maar ook dan blijft het dansen op een slappe koord. Zoals An getuigt: ‘Ineens had ik twee ouders met elk een eigen leven over wie ik mijn schaarse vrije tijd moest verdelen. Om nog maar te zwijgen over de puzzel die we sindsdien moeten leggen met de feestdagen, als iedereen ons verwacht, ook mijn schoonouders, en bij voorkeur op eerste kerstdag’.
Het nieuwe lief
Je vader of moeder met een nieuwe partner zien, dat is slikken. Je moet immers afscheid nemen van het beeld van je ouders als koppel. Dat is evenmin makkelijk op tien jaar als op veertig jaar. Als volwassene is er wel het voordeel dat het nieuwe lief alleszins niet je stiefouder wordt. Bovendien kun je altijd zelf bepalen hoe intensief het contact met de nieuwe partner verloopt.
Nieuwe realiteit
Veel vaders en moeders veranderen na een scheiding in wezens die je niet meer herkent. Ze meten zich een andere kledingstijl aan, ze hebben een nieuwe vriendenkring en boeiende hobby’s. ‘Ze zijn zo gericht op hun nieuwe leven dat er minder aandacht is voor mij en ja, dat wringt soms’, geeft Maya toe. Net zoals jonge kinderen hebben ook volwassen kinderen twee tot drie jaar nodig om zich na de scheiding aan te passen aan de nieuwe realiteit.
Het volledige artikel ‘Ik ben 40 en mijn ouders gaan scheiden’ kunt u hier lezen
Lees ook:
Hoe ook meerderjarige kinderen lijden onder een scheiding
Steeds meer grijze scheidingen door ‘gepensioneerde mannen syndroom’