Co-ouderschap in Corona quarantaine
In een vorig artikel Verblijfsregeling bij echtscheiding tijdens Corona besteed ik aandacht aan scheidingsconflicten in coronatijden. Moet de verblijfsregeling tijdelijk worden opgeschort of net niet? Een moeilijke kwestie…maar de wet is daar heel duidelijk in, zoals u in het artikel hebt kunnen lezen. Maar gelukkig slagen sommige koppels erin om de wettelijke regeling flexibel en met het nodige gezond verstand naar hun hand te zetten. Onderstaand artikel ‘Gescheiden koppel gaat weer samenwonen in coronatijden voor zoontje’ van Pieter Huyberechts (Het Nieuwsblad 11/04/2020) geeft een hartverwarmend relaas over een gedurfde maar rationele keuze die ouders/ex-partners David en Anna maakten.
Uitzonderlijke tijden vragen om uitzonderlijke daden
En dus besloten David De Beukelaer (36) en zijn ex Anna Cukorová (35) opnieuw te gaan samenhokken, om maximaal voor hun zoontje Robin (4) te kunnen zorgen. Co-ouderschap in Corona quarantaine, zonder optie op meer. “Dat je niet krampachtig per se een relatie in stand moet houden, helpt net om het aangenaam te maken.”
Het idee rijpte een tijd geleden al in zijn hoofd, zegt hij. En ook zij moest nadien stiekem bekennen dat ze het eigenlijk ook wel wou voorstellen. “Mama moet nu toch niet alleen zijn, hé papa? En jij ook niet”, sprak de vierjarige. En dus worden al enkele weken opnieuw samen knikkerbanen gebouwd, wordt er op draken gejaagd en verstoppertje gespeeld en worden verhaaltjes uit het Grote Robin-kinderboek van Sjoerd Kuyper verteld in het Gentse huis van David De Beukelaer.
De communicatieverantwoordelijke bij softwarebedrijf Sofico en architecte Anna Cukorová vormden zes jaar een koppel en kregen samen een zoon, Robin, maar trokken een jaar geleden de stekker uit hun relatie. Sindsdien woont de architecte op een appartement wat verder weg en schippert de vierjarige tussen vader en moeder. Met af en toe vallen, en altijd weer opstaan.
Tot die dekselse corona de orde een kleine maand geleden pas helemaal kwam verstoren. Hoog tijd voor een liefdevol sociaal experiment, opperden ze. “Tijd voor een schoon verhaal, om verhalen van armoede en huiselijk geweld te counteren. Voor al die kinderen én hun gescheiden ouders moet dit een vreselijk moeilijke tijd zijn.”
Kartonnen buizen zagen
Robin vindt het geweldig dat zijn beide ouders opnieuw samen knutselwerkjes maken en ingestuurde filmpjes van juffen bestuderen. Of kartonnen buizen zagen om de knikkerbaan helemaal van de zolderverdieping naar beneden te loodsen. “Het is een luxe om opnieuw met ons drietjes te zijn”, vertelt David. “Maar we hoeden ons wel voor te veel enthousiasme naar Robin toe en zeggen hem geregeld dat mama terug naar haar appartement keert als alle zieke mensen genezen zijn.”
Voorlopig loopt hun gedeelde Corona co-ouderschap in quarantaine wonderwel, zeggen ze. Er is lof van vrienden en familie voor hun gedurfde keuze. “Het voelde als een soort klasreünie”, vertelt hij. “Aanvankelijk is het niet helemaal van harte, een tikkeltje unheimlich zelfs. Je herinnert je nog exact hoe het toen was, maar voor even kies je er vrijwillig toch voor. Zo ervaren wij het hier ook. Verschil is natuurlijk dat wij elkaar de voorbije jaren wel vaak gezien hebben en elkaars kleine kantjes door en door kennen. Dat scheelt.”
De twee benadrukken dat hun experiment enkel gedijt met duidelijke spelregels. David spreekt van een tijdelijke pauzeknop, van een tijdelijke tabula rasa in functie van het kind. “Dit is in de eerste plaats een rationele keuze, de beste optie voor iedereen. Hierdoor kunnen we allebei ons werk doen, we helpen elkaar met wassen, koken en verhaaltjes voorlezen. Er hangt opnieuw een heerlijke rust in ons huis. Maar er komt nadien geen nieuwe relatie.” En neen, ze slapen ook niet opnieuw samen.
Krampachtige is weg
Wat met die kleine kantjes, net de reden om vooral niet langer samen te leven? “Uiteraard leven we nu opnieuw op elkaars lip. Je leert ermee leven. Het voelt alsof het virus ons als ouders eensgezinder heeft gemaakt. Het voordeel: je hoeft ook niet krampachtig een relatie in stand te houden. De rekker is destijds al geknapt, er is niets meer dat kapot kan gaan. De angst voor het post-amoureuze experiment lijkt onterecht: een mens beschikt over een enorme reserve solidariteit en inleving. In volle stilstand vatten we ook beter waarom we ooit samen waren.”
Spoken, ridders en dino’s
Ze zeggen eerlijk dat ze geen idee hebben hoe ze de komende weken samen door zullen komen. “Het voorbije jaar was Robin steeds bij een van ons. Nu vragen we veel van elkaar: om te zorgen én ons geen zorgen te maken. Om over elkaar te waken. We zien wel.”
De voorbije dagen werd er met Robin als vanouds gegiecheld onder een dekentje. Op zoek naar spoken, ridders en dinosaurussen. Plannen voor een tweede kind zijn er niet. “Of dit experiment zou negen maanden moeten duren. (lacht) Neen, dat is niet de bedoeling.”
