Vechtscheiding
In De Standaard (19/04/17) verscheen onderstaand artikel. Een moeder krijgt een celstraf omdat ze haar ex-man al jaren zijn bezoekrecht aan de kinderen weigert. ‘Een uitzonderlijk vonnis’, noemt men dat….
Rechter François Caers kon zijn oren niet geloven toen Nancy C. uit Merksplas hem tijdens de behandeling van haar zaak zei ‘dat haar moederhart niet toeliet dat haar kinderen volgens de opgelegde bezoekregeling naar hun vader gingen’. De vrouw was daarvoor al veroordeeld tot een jaar voorwaardelijke celstraf.
De strijd tussen de ouders is al aan de gang sinds 2012. De afspraak voor de familierechtbank was dat de kinderen elke veertien dagen een zaterdag bij hun vader mogen zijn.
‘Maar ik heb de kinderen de voorbije vijf jaar alleen gezien in de rechtbank. Een dwangsom van 1.000 euro per keer dat de kinderen niet kwamen werd opgelegd, maar genegeerd. Het bevel om mijn bezoekrecht te respecteren eveneens, op een paar maanden na. Toen werden de kinderen met boterhammen en snoep bij mij afgezet. Op die manier vervreemdden ze van me.’
Het meest hallucinante verhaal werd opgetekend toen de man zei hoe zijn kinderen – twee meisjes – bij hem op de oprit bleven zitten en weigerden naar binnen te gaan. ‘Van 10.30 tot 19 uur hielden ze dat vol, ze spraken niet tegen mij. Ik sta ook elke veertien dagen voor een gesloten deur als ik hen wil ophalen. Dan is er niemand thuis. Ik heb al zes vonnissen in mijn bezit die me gelijk geven, maar ik heb de kinderen nog niet gezien.’
Een gerechtelijk expert stelde dat de vrouw extreme oudervervreemding veroorzaakt. ‘Er moet dwang worden uitgeoefend op de moeder’, concludeerde hij. Een psycholoog stelde dan weer bij de kinderen een extreme weerstand tegen hun vader vast.
Rechter Caers zegt in zijn vonnis dat ‘de moeder bewust op negatieve wijze de houding van de kinderen tegenover hun vader beïnvloedt. Dat is onaanvaardbaar.’
Advocaat Paul Benijts, die heel wat vechtscheidingen behandelde, noemt een dergelijk vonnis ‘zeldzaam’.
‘Het moet gaan over iemand die van de rechtbank al veel kansen heeft gekregen. De rechter geeft het signaal “nu is het genoeg”. Er zijn wel meer moeders die de hun toegewezen kinderen opzetten tegen de vader. Maar de jongste jaren willen de rechtbanken dat fenomeen tegengaan.’
Een schrijnend verhaal. Een uitzonderlijk vonnis
Het pijnlijke verhaal van de vader in bovenstaand artikel is helaas geen zeldzaamheid. Soms ontaarden scheidingen in een ware strijd waarin ook de kinderen worden meegesleurd (lees ook: Als scheiding een kruitvat wordt). Ouders leven in een voortdurend conflict en in een bijna onophoudelijke juridische strijd. Als een partner hierbij zo ver gaat dat er sprake is van oudervervreemding, contactbreuk of ouderverstoting, dan moet er wel degelijk tijdig en drastisch ingegrepen worden.
Toch blijkt dat niet het geval te zijn. Een ouder die pas na 5 jaren, 6 vonnissen en talloze genegeerde dwangsommen zijn kinderen kan zien tijdens zijn bezoekrecht omdat de rechter ‘er nu genoeg van heeft’ en een ‘zeldzaam’ vonnis velt…het blijft vragen oproepen. De schade die de relatie tussen ouders en kinderen inmiddels heeft opgelopen, zal hersteld moeten worden. Indien dat nog mogelijk is… En de kinderen zelf, hoe komen zij uit zo een hartverscheurend verhaal?
Als bemiddelaar probeer ik te streven naar een akkoordcultuur als antwoord op een conflictstructuur en zo vechtscheidingen te voorkomen. Ik bemiddel in functie van de kinderen en heb als doel dat ouders als ouders onderhandelen en niet als ex-partners (lees ook: Als ouders scheiden…). Natuurlijk lukt dat niet altijd, soms zijn de standpunten zodanig verhard dat er enkel nog een juridische weg openligt. Helaas vaak met schrijnende gevolgen…
Wilt u meer informatie? Maak dan gerust een afspraak of neem contact op via het invulformulier. Ik help u graag verder.
