Dat mensen uit elkaar gaan, is niet meer weg te denken uit onze maatschappij.
Waar je vroeger vrij jong trouwde, vervolgens kinderen kreeg en daarnaast wel 40 jaar bij dezelfde werkgever bleef werken, zo is onze loyaliteit vandaag de dag steeds meer aan het veranderen en ligt deze eens te meer bij de eigen ik. Het individualisme begint de overhand te nemen. Een verschuiving die plaatsvindt tussen generaties. En verschuivingen zullen zich blijven voordoen. Zo ook rondom scheiden. Op deze verschuivingen kunnen wij echter met elkaar ook de nodige invloed uitoefenen.
Jaren geleden was het vreemd wanneer je ouders uit elkaar gingen. Tegenwoordig ben je de uitzondering op de regel wanneer je ouders nog bij elkaar zijn. En we spreken niet alleen meer over gehuwden, maar ook steeds meer over geregistreerde partners, samenwoners die ongehuwd zijn of duo partnerschap.
Alles wat je aandacht geeft, groeit
De nadruk lijkt ook steeds meer te liggen op het fenomeen vechtscheiden. In de media, vanuit de politiek, via filmpjes op Youtube, via blogs etc. Iets dat mij steeds vaker begint te verbazen, want wat we hierbij lijken te vergeten is dat juist veel scheidingen ook goed verlopen. En is het niet zo dat alles wat je aandacht geeft groeit?! Dus wanneer wij vooral de aandacht blijven leggen op het negatieve, namelijk vechtscheiden, het positieve steeds meer naar de achtergrond zal gaan verdwijnen…..Iets dat wij zouden moeten voorkomen!
De kracht van samenwerken
Wat mij betreft kan het namelijk echt anders. We hebben diverse krachtige tools in ons rechtssysteem. Tools die kunnen bijdragen aan het zorgvuldig ontkoppelen van een relatie. Echter, dienen deze tools dan ook passend te worden ingezet.
We hebben bemiddelaars, scheidingscoaches, kindbehartigers, kindertherapeuten, andere kind-deskundigen, advocaten, een kinderrechtencommissaris en noem maar op. Al deze spelers in de schakel spelen vanuit de eigen expertise een waardevolle rol binnen de schakel. Met elkaar kan worden bijgedragen aan de zorgvuldige ontkoppeling van de relatie alsmede het bieden van maatwerk ondersteuning, passend bij de situatie van het kind en zijn ouders.
Te vaak komen zaken echter onnodig in een vergevorderd stadium terecht. Waarom? Omdat er te laat ondersteuning wordt ingezet, de spelers binnen de schakel niet van elkaar af weten, kinderen en hun ouders van het kastje naar de muur worden gestuurd of direct veel te zware maatregelen worden getroffen. Samenwerking is wat mij betreft hierbij één van de sleutels.
Praktijk voorbeeld
Ik geef graag een voorbeeld over de kracht van samenwerken; afgelopen week werd ik gebeld door een advocaat. Een crisiszaak rondom een kind en de scheiding van zijn ouders. En de zaak stond aan de rand van een kort geding. Echter, één van de advocaten had richting de andere advocaat geopperd om eerst met spoed om de tafel te gaan met een professional die er is voor het kind. En zo hing ik aan de telefoon met één van de advocaten. Luisterend naar de situatie voelde ik direct aan dat hier een andere expert op moest gaan zitten. Een expert met wie ik veel samenwerk en die hier bij uitstek kon optreden in het belang van dit kind. Verschillende belletjes verder en de afspraak stond; het kind en zijn ouders zouden diezelfde dag nog gaan praten met de door mij aangedragen expert. Met als gevolg dat de zaak uit het juridisch kader is gehaald, er maatwerk ondersteuning is geboden en vanuit het vrijwillig kader een traject kan worden gestart met deze expert, het kind en zijn ouders. Fantastisch, het kind en zijn ouders zijn op de juiste plek terecht gekomen. Dankzij de onderlinge samenwerking tussen deze advocaten, de expert en mijzelf.
Als wij dit met zijn allen als professionals en instanties toch wat vaker zouden doen. Leer elkaar kennen, weet van elkaars expertise, ken je eigen begrenzingen, wees niet bang om een zaak uit handen te geven, draag bij aan dat ouders en kinderen sneller op de juiste plek terecht komen, omarm een ieder als waardevolle speler binnen de sector.
Met elkaar laten zien hoe het ook kan
Pas dan kunnen wij met elkaar bijdragen aan een verandering binnen het huidige systeem en de negatieve insteek rondom scheiden gaan veranderen. Met elkaar laten zien hoe het ook kan. De politiek hiervoor tools aanreiken vanuit het werkveld. Gezamenlijk de taboe doorbreken dat ondersteuning vragen rondom de scheiding, voor de ouders alsmede voor het kind, vreemd is. Een huwelijk of het kopen van een huis regel je ook zorgvuldig en daarvoor vraag je ook ondersteuning. En hier mag financieel ook best wat tegenover staan. Dat zou niet anders moeten zijn bij een scheiding. Ondersteuning vragen voor die aspecten in het leven die wat complexer zijn, is gewoon hard nodig. Dit zou mijns inziens de normaalste zaak van de wereld mogen worden!
Bron: Mies Magazine
www.samenbemiddelen.be