Moederdagcadeau?
Afgelopen zondag was het Moederdag. Vaderdag komt er binnenkort weer aan. Voor jonge kinderen zijn dat heel bijzondere dagen. Maar wat als je ouders gescheiden zijn en je die dag net niet bij papa/mama bent? En hoe moet het dan met plusmama/pluspapa? In een vorig artikel Vaderdag…bewaar je cadeautje maar tot volgende week ging ik hier al op in. De onderstaande ervaringen in de Stiefmoedercolumn van Olga Leever (http://olgaleever.nl) sluiten daarbij aan.
Moederdag
Woest was stiefdochter toen klasgenootjes haar vroegen voor wie zij haar Moederdagcadeau zat te knutselen. Voor haar echte moeder? Of voor haar stiefmoeder? ‘Voor mijn echte moeder natuurlijk!’, brieste het meisje verontwaardigd. Leuk hoor, zo’n bonusmoeder – maar biomam blijft de allerliefste. De Enige Echte. En dus heeft zij recht op de zelfgemaakte bloempot, placemat of opbergmap. Als stiefmoeder heb je het nakijken.
Moeten we ze afschaffen, die Moeder- en Vaderdagen? Ik zou er niet mee zitten. Maar de kinderen wel. Ik herinner me één van de eerste Vaderdagen na de scheiding. De kinderen waren niet bij hun vader die zondag – de weekeindregeling, hè. Geen punt, vonden exgenoot en ik: op woensdag, papadag, konden de kinderen mooi hun knutselwerkje overhandigen. Helaas hadden wij buiten het heilige Kringgesprek op maandagmorgen gerekend, waarin de juf uitvoerig het ritueel van de zondag evalueerde. Terwijl alle kinderen dolenthousiast vertelden over de gedichten die zij hadden voorgedragen, de beschuiten die ze eigenhandig hadden gesmeerd en de immense blijdschap die vader aan de dag had gelegd bij het uitpakken van het zelfbeschilderde macaronifotolijstje, trok mijn zoontje wit weg. De dreun die wij hem hadden toegebracht door te liegen en bedriegen – Vaderdag wás niet op woensdag, maar had reeds op zondag plaatsgevonden – was ’s middags om 3 uur nog van zijn gezichtje af te lezen. Terwijl het knaapje met roodbetraande ogen achterop mijn fiets klom, hij zat nog niet eens goed en wel in zijn Nijntjezitje, belde ik al met mijn ex om hem te verzoeken een wijziging aan te brengen in het echtscheidingsconvenant. En nu zijn onze kinderen tot hun achttiende verjaardag, ongeacht de weekeindregeling, bij de juiste ouder op de juiste feestdag – ook al doen twaalf-pluskinderen misschien niet eens meer aan Vader- en Moederdag.
De school, met wie ik soms stichtelijke gesprekken voer over het samengesteld, verweduwd en alleenstaande-oudergezin, zorgde vorig jaar voor een verrassing: ineens kreeg ik vier pakjes met Moederdag. En ook de vele stiefvaders die aan ons gezin gekoppeld zijn, werden met een mobile van papier-machéharten verblijd. Ontroering alom. Maar er zit ook een keerzijde aan deze politiek correcte werkwijze. Want, hoorde ik mijn dochter mopperen: terwijl de hele klas vrijdagmiddag al buiten speelde, zat zij nóg twee harten te beschilderen. Thuis haalde ze de diverse in crêpepapier verpakte knutselwerkjes uit haar schooltas en zuchtte: ‘Ik wou dat ik gewoon maar één vader en één moeder had.’
Het hoeft niet ingewikkeld te zijn
Vooraf afspraken maken rond het verblijf op speciale dagen, zoals verjaardagen, moeder- en vaderdag, kerst, nieuwjaar, schoolvrije dagen etc. is iets dat tijdens een bemiddelingstraject aan bod komt. De bemiddelaar zal een regeling daarover zeker adviseren want dat brengt rust en duidelijkheid, ook bij de kinderen.
Maar wat met ‘stiefpapa/stiefmama’?
Natuurlijk kan er voor pluspapa/plusmama ook een verrassing gemaakt of gekocht worden, als het kind dit echt wil. Ook hier is het van belang dat er geluisterd wordt naar het kind. Het mag dus zeker geen verplichting zijn. Bovendien mag men hierbij ook niet te veel van school of opvang verwachten, dat is immers gewoon praktisch gezien niet altijd haalbaar. Maak of koop dus liever samen met het kind een extra pakje of kaart. Zo kan ook stiefpapa/stiefmama in het zonnetje gezet worden.
Wilt u meer informatie? Maak dan gerust een afspraak of neem contact op via het invulformulier. Ik help u graag verder.
