(x,y) -> x,y
In één van zijn tweewekelijkse columns in De Standaard (25/05/2016) schrijft Peter De Lobel een treffend stukje over koppels die uiteengaan. Hij maakte dat het afgelopen jaar maar liefst zes keer mee in zijn nabije omgeving. Het doet hem denken aan zijn eigen (ellendige) ervaring met de scheiding van zijn ouders en hoe het hem vijftien jaar heeft gekost om te beseffen dat het bij hem niet zo hoeft te gaan. Ook merkt hij op dat scheiden vandaag nog wel gepaard gaat met veel emotie, maar dat het er toch heel wat pragmatischer aan toegaat.
Normaal is niet meer normaal
Zijn aandacht wordt vaak getrokken door de kinderen. Ze lopen er, zeker in het begin van de scheiding, wat verloren bij: van papa naar mama en dan weer terug is immers een ‘systeem’ dat je niet zomaar in een vingerknip realiseert. Want ‘wat gewoon was, is ineens niet meer gewoon’. Zodra je ‘in aparte huizen, andere sporen en nieuwe levens van elkaar wegsnelt’ is ‘normaal niet meer normaal’. Maar na verloop van tijd en met veel geduld en aandacht, kan er wel een ‘nieuwe normaal’ ontstaan. En wie weet, misschien zelfs een betere…
Bron:. Peter De Lobel, (X,Y) in De Standaard (25/05/2016)
